Dom Lou

De Onze-Lieve-Vrouw Sint-Pieterskerk heeft er een nieuw schilderij bij.

In de als schatkamer ingerichte tweede sacristie hangt een schilderij van de aanstelling van 'de laatste abt' van de Sint-Pietersabdij, De Intronisatie van Dom Celestin Lou.



Dit schilderij werd in 1972 aangekocht door de Stad Gent en is sinds deze maand in permanente bruikleen gegeven aan de Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk.

'De Laatste Abt'

De geschiedenis van de Sint-Pietersabdij op de Blandijnberg leert ons dat Martinus van de Velde, tussen 1789 en 1796, de laatste abt was van de abdij. Op 1 september 1796 werd per decreet van de Franse revolutionaire regering de abdij (samen met alle religieuze instellingen) afgeschaft. Nadien werd de gebouwen van de abdij deels gebruikt als kazerne en deels afgebroken om het plein aan het leggen. De parochiekerk werd afgebroken en de abdijkerk werd na enkele jaren museum de nieuwe parochiekerk onder de naam 'Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk'.

Toch zijn er nadien nog twee abten benoemd. Op 31 juli 1909 werd Dom Laurant Janssens, monnik van de abdij van Maredsous aangesteld. Toen leefde de Katholieke kerk nog in volle verwachting van een terugkeer van de voormalige abdij naar haar oude glorie.
Op 2 juni 1946 werd Dom Célestin Lou, monnik van Sint-Andries, benoemd tot abt. Deze abt moest de abdij heroprichten in China.

Dom Lou

Dom Lou was een Chinees toppoliticus die na het overlijden van zijn vrouw in 1927 intrad in de abdij van Sint-Andries te Brugge.



Dom Lou werd te Sjanghai geboren als Lou Tseng Tsiang op 12 juni 1871 als zoon van een protestantse bediende. Na een westerse talenopleiding begon zijn carrière binnen de diplomatie, bij de diplomatieke vertegenwoordiging van het keizerrijk in Sint-Petersburg. Daar leerde hij ook zijn Belgische vrouw, Berthe Bovy, kennen. Ze trouwden in 1899.
In 1906 werd hij gepromoveerd tot raadsman bij de vertegenwoordiging in Den Haag. In 1911 keert hij terug naar Sint-Petersburg, dit keer als gevolmachtigd gezant van het keizerrijk in Rusland. Na de uitroeping van de Chinese Republiek werd hij afwisselend eerste minister en minister van buitenlandse zaken.
In 1914 zorgt hij er als premier voor dat Chinese genietroepen naar het front trekken van de Eerste Wereldoorlog. Wie in de Westhoek de oorlogsgraven goed bestudeerd ziet er regelmatig Chinese 'technische adviseurs' liggen.
Als hoofd van de Chinese delegatie op het Congres van Versailles in 1918 hoopt hij voor China een beloning uit de brand te slepen voor haar participatie in de oorlogsgruwel. De conferentie wordt een zware teleurstelling, China wordt beloond noch gecompenseerd, Japan sleept zelfs een aantal concessies ten koste van China in de wacht.

Lou Tseng Tsiang wordt gedwongen een stap achteruit te zetten. Van 1923 tot 1926 werkt hij als gevolmachtigd gezant Zwitserland. Daar overlijd op 16 april 1926 zijn vrouw.

Hij trekt zich volledig terug uit de diplomatie en vestigt zich in België, waar hij in 1927 intreed in de Abdij van Sint-Andries bij Brugge.

Om de missionering van China te promoten benoemde Paus Pius XII hem tot abt van de Sint-Pietersabdij. Tijdens de intronisatie-ceremonie kreeg hij een steen mee van de Sint-Pietersabdij met de opdracht om deze abdij in China te doen herrijzen.
Die hoop bleef onvervuld, in 1946 was China in de naweeën van de Tweede Wereldoorlog, het verzet tegen de Japanse fascistische bezetter en tegen een eventuele hernieuwde Westerse overheersing leidde in 1949 tot de oprichting van de Volksrepubliek. Dom Lou stierf in januari van dat jaar in zijn abdij te Brugge.

“De Intronisatie van Dom Lou als titulaire Abt van de Gentse Sint-Pietersabdij in 1946”

Op 26 augustus 1946 werd abt Dom Lou officieel ontvangen door de stad Gent en door de kerkmeesters van de O.L. Vrouw-Sint-Pieterskerk in de oude abdij, toen dus kazerne.
De Brusselse schilder Joseph Damien (1879 – 1973) maakte een groots schilderij van deze gebeurtenis in de jaren 1953 – 1956. In 1974 werd het aangekocht door de Stad Gent en nu hangt het dus in onze kerk.

Op het schilderij zien we op het middenpaneel Dom Petrus Celestin Lou Tseng Tsiang, titulaire abt van de Sint-Pietersabdij te Gent, vergezeld van een reeks monseigneurs. Op het linkerpaneel staat de aanwezige diplomatie afgebeeld. Op het rechterpaneel zien we de lokale hoogwaardigheidsbekleders.

Het is geen topstuk, het is zelfs geen artistieke hoogvlieger, maar wat het zien waard.

Congo naar de stembus

Kameraden en vrienden, de Democratische Republiek Congo trekt naar de stembus.

De voormalige kolonie, uitgebuit door België en haar bedrijven, daarna neokolonie van het westen onder Mobutu, bevrijd door het volk onder leiding van Kabila, na diens moord meegesleurd in een bloedige oorlog, de 'Afrikaanse wereldoorlog'. Huidig president Joseph Kabila wist het land terug een te maken en kon - zeer moeizaam - werk maken van de heropbouw en ontwikkeling van de DRC.

De verkiezingen zijn van groot belang voor de toekomst van het land, zal het land zich verder kunnen opbouwen en ontwikkelen, of zal het opnieuw slaaf worden van het westen?



Tony Busselen maakte voor intal volgende analyse:

Ook al is de campagne tumultueus zijn, het gaat wel degelijk over een politieke keuze. Op 8 oktober riep Antoine Gizenga, voorzitter van de Parti Lumubiste Unifié, PALU, op om te stemmen voor Kabila: “Hij is de enige onder de elf presidentskandidaten die behoort tot de stroming van het lumumbisme. Hij heeft bovendien een links programma dat de eenheid en soevereiniteit van ons volk nastreeft en de verbetering van de sociale situatie. Hij is ook de enige onder de kandidaten die niet op zoek is naar twijfelachtige contacten met het buitenland op een ogenblik dat de grote tenoren van rechts hun allianties met buitenlandse mogendheden niet eens verbergen.”

De alliantie die Kabila steunt, legt trouwens de nadruk op de realisaties van de vijf “chantiers”, of werven (infrastructuurwerken voor de economische ontwikkeling en betere leefomstandigheden), de herziening van de mijncontracten en de economische samenwerking met landen als China, Brazilië, Zuid-Afrika...

Volgens het oppositietrio Tshisekedi-Kamerhe-Kengo is het resultaat van de vijf chantiers negatief, de herziening van de mijncontracten is voor hen heiligschennis en het contract met China moet worden herzien. Volgens deze drie is alle heil te verwachten van massale investeringen vanuit het Westen, die zij gaan mogelijk maken, eens ze verkozen zijn. Kortom, terug naar het verleden.

Het gaat hier om een cruciaal verschil.

Tijdens een toespraak op 14 september formuleerde Joseph Kabila zijn ambitie om de Democratische Republiek Congo in te schuiven in de dynamiek van de BRIC-landen (groeilanden Brazilië, Rusland, India en China). “Mijn ambitie is niets minder dan de opkomst van Congo tegen 2030 als een land met een sterke groei en het bekomen van een statuut als wereldmacht tegen de honderdste verjaardag van de onafhankelijkheid (dus tegen 2060, n.v.d.r.)”. Een duidelijke keuze qua oriëntatie. De BRIC-landen wijzen immers de voogdij van IMF en Wereldbank af en varen een eigen overheidsgestuurde koers.

lees de volledige analyse op intal.be

advent: veni veni emmanuel

Vandaag begint voor de katholieken onder ons de advent, de aanloop naar kerstmis.
Daarom een zondagse portie muziek:

Veni veni, Emmanuel
captivum solve Israel,
qui gemit in exsilio,
privatus Dei Filio.

REFRAIN: Gaude! Gaude! Emmanuel,
nascetur pro te Israel!

Veni, O Sapientia,
quae hic disponis omnia,
veni, viam prudentiae
ut doceas et gloriae.


Veni, veni, Adonai,
qui populo in Sinai
legem dedisti vertice
in maiestate gloriae.


Veni, O Iesse virgula,
ex hostis tuos ungula,
de spectu tuos tartari
educ et antro barathri.


Veni, Clavis Davidica,
regna reclude caelica,
fac iter tutum superum,
et claude vias inferum.


Veni, veni O Oriens,
solare nos adveniens,
noctis depelle nebulas,
dirasque mortis tenebras.


Veni, veni, Rex Gentium,
veni, Redemptor omnium,
ut salvas tuos famulos
peccati sibi conscios.

meer bij wikipedia

Maria Magdalena

Kameraden en vrienden, vandaag een muzikaal intermezzo, een prachtig 80s meesterwerk:
Sandra met 'Maria Magdalena'



Voor de meezingers onder ons:

You take my love
You want my soul
I would be crazy to share your life
Why can't you see what I am
Sharpen the senses and turn the knife
Hurt me and you'll understand

I'll never be Maria Magdalena
(You're a creature of the night)
Maria Magdalena
(you're a victim of the fight)
(you need love)
Promise me delight
(You need love)

Why must I lie
Find alibis
When will you wake up and realize
I can't surrender to you
Play for affection and
Win the prize
I know those party games too

I'll never be Maria Magdalena
(You're a creature of the night)
Maria Magdalena
(you're a victim of the fight)
(you need love)
Promise me delight
(You need love)

extreem-rechts in Estland

Kameraden en vrienden, vandaag nemen we eens een kijkje in Estland. Terwijl de Europese Unie de strijd aanbind met het socialistische verleden is het fascistische verleden voor velen geen verleden meer.

Russia Today heeft enkele zeer interessante reportages:

Grieks extreem-rechts in de regering

Kameraden en vrienden, in deze tijdens van economische crisis begint de roep op sterke leiders steeds luider te klinken. Sterke leiders die durven uitvoeren wat moet gebeuren.
Zelfs in eigen Belgenland wordt er meer en meer gebruld om een 'technogratenregering' te vormen.

Vandaag gaan we eens kijken naar Griekenland. De huidige Griekse regering, bestaande uit technocraten (onverkozen typen), zogenaamde sociaal-democraten, conservatieven en rasechte fascisten.

DeWereldMorgen nam die laatste groep eens onder de loep.

LA.O.S., ofte Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (Laikos Orthodoxos Synargemos): Volks Orthodox Alarm, haalde bij de verkiezingen van september 2009 5 procent van de stemmen.

Oorspronkelijk waren ze vooral kleurrijk. Je kon er nog om lachen en je kon ze moeilijk serieus nemen. Maar nu zitten ze wel in een regering. En LA.O.S. partijleider Karatzaferis heeft al laten weten dat deze regering zo lang zal doorgaan als nodig is. Waarmee hij dus duidelijk heeft aangegeven dat hij niet te vinden is voor verkiezingen op 19 februari 2012, zoals vaak wordt gesuggereerd in de Griekse pers.
Karatzaferis zit nu in een positie die de politieke richting van het land kan bepalen.

Lees het volledige artikel.

Muppet Saw

Kameraden en vrienden, op de laatste dag van een bijzonder lange werkweek, een horrorfilmpje met Muppets:

internationale dag van de student

Kameraden en vrienden, vandaag is het Internationale Dag van de Student.

Op 17 november 1939 vielen de Duitse fascisten de Praagse universiteit binnen om een einde te maken aan de protestacties die daar plaatsvonden. De Tsjecho-Slowaakse studentenleiders Josef Matoušek, Jaroslav Klíma, Jan Weinert, Josef Adamec, Jan Černý, Marek Frauwirt, Bedřich Koukala, Václav Šafránek en František Skorkovský werden vermoord en 1200 studenten werden naar concentratiekampen gebracht.
Een gruwelijke misdaad die we nooit mogen vergeten.

Recenter, in 1973 deden Griekse fascisten de oefening nog een over, tientallen studenten werden vermoord door het Griekse militaire regime.
Een gruwelijke misdaad die we evenmin mogen vergeten.

Waarom VVS er voor kies om vandaag als enige eis een statuut voor studentenvertegenwoordigers naar voren te schuiven is mij een raadsel. Het is mij ook een raadsel waarom betogen geen optie meer blijkt zijn, "Maar wat dus wel is veranderd, is de manier waarop studenten dit doel de dag van vandaag proberen te bereiken. Niet door conflict, maar door samenwerking en constructiviteit. Via officiële organen, binnen de hogescholen en universiteiten en op Vlaams en internationaal niveau verdedigen talloze studentenvertegenwoordigers zo goed en zo kwaad mogelijk de belangen van de Vlaamse student." En tenslotte is het mij ook een compleet raadsel waarom VVS, GSR en LOKO blijkbaar samen een persbericht hebben geschreven, alsof er maar twee studentenraden zijn.
Maar bon, veel bij VVS is mij een raadsel de laatste jaren.
voor de geïnteresseerden het persbericht van VVS

The Story of Broke

Kameraden en vrienden, je zou het niet zeggen maar we leven in een zeer rijk land.

Toch moet er bespaard worden en is er geen of nauwelijks geld om te investeren in een betere toekomst.

De gasten van storyofstuff.org hebben een leuke video gemaakt over the story of broke. Amerikaans maar meer dan genoeg toepasselijk op ons eigen Belgenland.

Veel kijkplezier:

'Duitse Loondumping'

Welk land gaat er eigenlijk in de fout?

Het land dat tracht de koopkracht van zijn werknemers te beschermen en hen te laten delen in de groei? Of het land dat zijn problemen tracht te exporteren door een beleid van aangehouden sociale dumping, in het bijzonder loondumping? Dat is precies wat Duitsland al jaren doet.

Volgens de laatste Eurostatcijfers is het aantal personen met risico op armoede van 2005 tot 2010 in Duitsland met 2.688.000 gestegen. Het aandeel van die groep in de bevolking is met 28 procent gegroeid. Een groeiend aandeel in die groep zijn werkende armen.

uit een opiniestuk van ABVV en ACV op DeWereldMorgen.be

Islamofobie op de universiteit

Kameraden en vrienden, vandaag gaan we het hebben over islamofobie.
Een soort racisme dat zich probeert te verpakken als 'godsdienstkritiek', 'cultuurkritiek', 'opkomen voor vrouwenrechten', om het even wat, zolang het maar onschuldig klinkt.

Op 27 oktober organiseerde de 'Enough Coalition' een conferentie over 'Islamofobie op de universiteit'.

Sprekers waren: Chris Nineham (Stop the War), Alaa Al Samarrai (FOSIS), Sanum Ghafoor (activist) en Hicham Yezza (Ceasefire).

DeWereldMorgen en Kabouter Wesley verpesten uw living

Even uw aandacht voor volgende reclame.

Vanaf 29,5 euro haalt u een unieke afdruk in huis van Kabouter Wesley, exclusief voor DeWereldMorgen.be gemaakt door Jonas Geirnaert. Daarmee verpest u niet enkel uw living, u steunt er ook het mediaproject DeWereldMorgen.be mee.

U hebt tot 6 december de tijd om in te tekenen, er wordt enkel gedrukt voor wie heeft besteld en betaald op die datum.
Voor 22 december krijgt u dan een unieke, genummerde en door Jonas Geirnaert gesigneerde afdruk toegestuurd.
Doe vrienden en familie een unieke Kabouter Wesley afdruk cadeau: wie 5 afdrukken van dezelfde afmetingen koopt, krijgt een zesde gratis!



Meer info en vooral bestellen: DeWereldMorgen.be

Crosby & Nash over protestsongs en de Occupy-beweging

Kameraden en vrienden, deze zaterdagavond brengen we een interview met protestzangers David Crosby en Graham Nash door DemocracyNow.
Deze twee 'oude rotten' hebben nog geen streek verloren en blijven overtuigde én overtuigende protestsongs brengen. Vorige week nog zongen we op Occupy Wall Street.

Enkele treffende citaten:

There’s an awful lot of people who feel that they are not represented in Congress, that Congress has been bought by the large corporations, and that they are powerless, and that they are getting the short end of the stick.

Part of our job is just to make music that makes you feel good, but part of our job is to be the town crier, the troubadour carrying a message and stuff. And when we saw what was going on down there, we definitely wanted to be a part of it, and taste it and feel it and find out, you know, what it was and how it worked, and try to figure out what was going to happen.

Music is a terrific vehicle for ideas. It transmits ideas better than almost anything. And ideas are the most powerful stuff on the planet. And it’s been something that we felt was an obligation and part of our job the whole time.

The spread of a movement—look, this thing is like a solution that’s reaching saturation. And at the right point, all of a sudden, the crystal forms. And that’s what’s going on down there in that park. America is a solution, and it is reaching a saturation point. And this crystal is starting to happen all over the country. There’s an awful lot of people who feel that they are not represented in Congress, that Congress has been bought by the large corporations, and that they are powerless, and that they are getting the short end of the stick. All across the political spectrum, even conservatives, feeling, you know, they’re not being represented.

Veel kijkplezier:



Ter afsluiter nog een aantal prachtige nummers:

11 november

Kameraden en vrienden,

vandaag herdenken we het einde van de zogenaamde Eerste Wereldoorlog. Een heroïsche naam voor een bloedige, zinloze slagpartij.

In de reeks hoogtepunten van 'onze' westerse beschaving:



Niemand hoeft er zich over te verbazen dat de oorlog, die maar bleef aanslepen, op meer en meer protest ging rekenen. Meer en meer mensen gingen zich vragen stellen bij het nut van de oorlog, de zinloze oorlogsretoriek van de machthebbers, de blaffende officieren in het leger en bij het kapitalisme in zijn geheel. Meer en meer mensen gingen inzien dat kapitalisme onvermijdelijk leidt tot oorlog.
De Eerste Wereldoorlog is niet geëindigd omdat er een bepaalde partij verslagen was, niet omdat de leiders plotseling hun verstand kregen of wat dan ook. De oorlog eindigde omdat de mensen er genoeg van hadden.

Kristallnacht

Op de nacht van 9 op 10 november 1938 werd Duitsland geconfronteerd met een grootschalige pogrom tegen een reeds lang beschimpte en uitgescholden godsdienstige minderheid.

Tijdens de Kristallnacht werden 92 mensen vermoord, 267 synagogen in brand gestoken, meer dan 7000 winkels en bedrijven werden vernield, een aantal mensen werd mishandeld en zagen hun huizen vernield, ook ziekenhuizen en kerkhoven moesten het ontgelden.

De zogenaamde aanleiding voor deze gruwel was een aanslag op een Duitse diplomaat door een 17-jarige jood.



Kameraden en vrienden,


Als er nu nog iemand zou willen beginnen over onze Westerse normen en waarden of over onze zogenaamde joods-christelijke samenleving dan doet die er goed aan te denken aan de gruwel die de afgelopen eeuw gepleegd werd. Dit gruwelijk feit, de gruwelijke massa-deportaties die er aan vooraf gingen en de gruwelijke massamoord die er op volgde toont perfect aan waar zondebok-mechanismen, racisme en haat kunnen toe leiden.

Een bevolkingsgroep, een religieuze minderheid dag in dag uit aanvallen is het begin. De jood was een gevaar, weigerde zich te integreren, als die zich al integreerde dan was dit om als een vermomde wolf lammeren te kunnen vangen, de jood was een op hol geslagen geldwolf, de jood was een gevaarlijke linkse, de jood was een terrorist. Allemaal zaken die we vandaag de dag nog kunnen lezen. Alleen in een andere verpakking.

Friedman, Keynes en Marx

Het linkse weekblad Solidair brengt deze week o.a. een korte samenvatting van gangbare verklaringen voor de economische crisis:

De liberale visie: Voor de liberalen wordt de crisis veroorzaakt door een element van buiten het systeem, van buiten de markt. Vaak is dat een verkeerde interventie van de overheid. Voor Milton Friedman, een van de aanhangers van die aanpak is het de monetaire politiek van de Centrale Bank. Ofwel geeft ze te veel geld uit en veroorzaakt ze inflatie, ofwel te weinig en verstikt zij de banken en dus de economie.

Deze opvatting overheerst in de VS en in Europa. Men wil er de liquiditeiten correct beheren. Maar dat lost het probleem niet ten gronde op.

Men denkt dat de markt zichzelf zal reguleren en geeft ze daarvoor de tijd. Maar het gebeurt niet. En ondertussen groeien de schulden, en die wil men terug betalen door bezuinigingsplannen, die op hun beurt de vraag vernietigen.

De keynesiaanse visie: Voor de keynesianen is de crisis vooral te wijten aan de financiële wereld en de excessen van het kapitalisme, maar niet aan de fundamentele werking ervan. Die aanpak zegt dat er een herstelbeleid moet zijn, met grote werken die banen scheppen, wat de gezinnen toelaat inkomsten te hebben, te consumeren, en dus de economische machine te herlanceren.

Het probleem is dat in er in de geschiedenis geen voorbeeld is van een herstel dat werkelijk is gelukt op basis van dat beleid. Men kan dus niet met zekerheid zeggen dat keynesiaanse maatregelen het herstel zullen verzekeren. Wat daarentegen wel zeker is, is dat ze de overheidsschuld zullen vergroten, wat riskeert niets op te lossen.

De marxistische visie: Voor de marxisten ligt het probleem in het systeem zelf. Het is de werking van het kapitalisme zelf die crisissen veroorzaakt, en die leidt tot dergelijke diepe crisissen. Het is de marxistische analyse die toelaat de diepe oorzaken van de crisis van overproductie te begrijpen. Indien men uit die crisissen wil geraken, is er maar een oplossing: je moet uit het systeem stappen.

Snoeien om te groeien?

Ferre Wyckmans, van de Landelijke BediendenCentrale, stelt zich heel wat vragen bij het discours van de laatste tijd.
'we moeten snoeien om te groeien', 'we moeten af van de taboes', 'de index tast onze concurrentiepositie aan', en ga zo maar door. Allemaal neoliberale dooddoeners die geen aanvaardbare basis zijn voor een verstandig en doordacht sociaal beleid.

We nemen het hier bijna integraal over:

“We zullen het allemaal voelen”, is de dooddoener die politici uitspreken om in te hakken op verworvenheden die het resultaat zijn van meer dan 125 jaar sociale geschiedenis. Als politici verkondigen dat we ‘af moeten van de taboes’, weten we maar al te goed dat ze het vooral over sociale taboes hebben. Andere taboes blijven moeiteloos overeind: de vraag naar een rechtvaardig geïnde vennootschapsbelasting, de roep om de afschaffing van de notionele intrestaftrek, het pleidooi voor een belasting op grote vermogens. Aan die taboes mag blijkbaar niet worden getornd.

Het debat over de werkloosheid kan je niet reduceren tot een louter statistisch discours. Werkloosheid is geen comfortabele fauteuil waarin luieriken zich nestelen. Het is een harde bank, net zoals veel jobs onaanvaardbaar hard zijn. Slechtbetaalde banen, met werkomstandigheden die niet meer van deze tijd zijn, vormen geen goed alternatief. De maatschappij en de politieke klasse moeten interesse tonen om de werkomstandigheden, dus ook de lonen, aan te passen. Heeft het enige maatschappelijke meerwaarde om werklozen te viseren en in hun uitkeringen te snoeien zodat ze letterlijk uit armoede een haast even armoedige baan moeten aannemen?

Natuurlijk niet.

Meer armoede

De spaarquote in ons land zit in de lift. In de mondiale statistieken spannen de Belgen de kroon als het over spaargeld gaat. Wel te verstaan: de gemiddelde Belg. Tegelijkertijd geven àlle, ik herhaal àlle, Vlaamse, Belgische, Brusselse en Europese studies, aan dat de armoede in ons land toeneemt. Er zit dus flink wat fout.
Nu al is er een gigantisch verschil tussen wat echte rijken aan inkomens en vermogens hebben en de situatie van de Belgische middenmoot. De verschillen tussen wie bovenaan de inkomensladder staat en het toenemende aantal onderaan nemen hallucinante proporties aan. Zo’n probleem los je niet op door de laagste inkomens van werkenden of werklozen onderling anders te verdelen onder het mom van de solidariteit.
Nog maar eens wordt de index onder druk gezet omdat die de concurrentiekracht van onze economie zou aantasten. De tegenstanders van de index willen niet horen dat het mechanisme juist bewerkstelligde dat mensen hun koopkracht behielden. Zonder index zouden alle werkenden en alle sociaal verzekerden hun koopkracht zien achteruitgaan. Durft er iemand met politieke verantwoordelijkheid dat zo letterlijk, oog in oog met een kiezer, te vertellen? Wie de index afschaft, zit in de zakken van alle werknemers.
Snoeien om te groeien is in de landbouw misschien een goed principe. Maar op sociaal gebied is deze methode absoluut te mijden.

Duitsland

Vergelijken met wat er rondom ons gebeurt, lijkt misschien de redelijkheid zelve. Maar dat is niet zo. In Duitsland verminderde de reële koopkracht, lees: werknemers gingen daar minder verdienen. Vergelijken met Duitsland betekent in wezen dat je pleit voor lagere lonen om de concurrentiekracht te ondersteunen. De vakbonden vinden zoiets een heilloze weg. Zij weten gelukkig beter en beseffen dat het onverstandig zou zijn om de Duitsers blindelings achterna te lopen.
Alles wat er aan sociale verworvenheden bestaat voor werknemers en sociale uitkeringstrekkers is er gekomen omdat de vakbonden overtuigende argumenten uitspeelden en strijd leverden. Dit is ons erfgoed dat we samen delen. Wie een aanslag pleegt op die verworvenheden, tast onze eigenheid aan. Geen sprake van dus!

Crisis, Oligarchie, Mismanagement, Misdaad en Socialisme

Kameraden en vrienden, vorige week vond in Vooruit, Gent de tweede Dag van het Socialisme plaats.
Uw kameraad kon er dit jaar helaas niet bij zijn, maar gelukkig zijn er wel relevante mediakanalen die hiervan uitgebreid verslag hebben gedaan.

Beste kameraden, vandaag brengen we de zeer interessante toespraak van PVDA-voorzitter Peter Mertens:

Aan de voorzitters van de beheerraad van Belgacom, Electrabel, 
aan mijn verzekeringsmaatschappij en aan mijn huisbaas

Ik laat u graag het volgende weten
Vanaf heden doe ik een herschikking van mijn onbetaalde rekeningen, die ik voortaan rommelkredieten noem
Teneinde mijn gezinsbudget te zuiveren, zullen mijn onbetaalde rekeningen worden ondergebracht in een naamloze vennootschap,
met staatswaarborg uiteraard

U vindt hierbij mijn rekeningnummer
waarop U de bonus kan storten voor mijn goed beheer,

Hoogachtend,

Peter

Tja, niet dus
wat tot tweemaal toe kon voor de banken,
kan niet voor de tienduizenden die hun elektriciteitsrekening niet meer kunnen betalen,
kan niet voor al die jongeren die zich geen autoverzekering kunnen permitteren
kan niet voor zoveel mensen die het moeilijk hebben met de huishuur

Ja maar, zo zeggen ze, als het kapitaal en de banken in de problemen komen dan zitten we met een systemisch probleem
Dat is pas een maatschappijvisie: want blijkbaar zitten we niet met een systemisch probleem als de mensen in de problemen komen,
wanneer in Duitsland 1,3 miljoen mensen met een job toch in armoede leven wanneer in Griekenland ondertussen een half miljoen kinderen in armoede opgroeit
wanneer in Spanje 44 procent van de jongeren zonder werk zit, ,
wanneer in de Europa bijna één op vijf vrouwen in armoede leeft
en wanneer men deze crisis voor de tweede keer wil afwentelen op de bevolking

Iedereen weet wel, de armoede in de Europese Unie groeit
in dit Europa tellen we vandaag 84 miljoen armen, 84 miljoen!
Minder mensen weten: ook de rijkdom in de EU groeit elke dag
vorig jaar kwamen er 6,3 procent nieuwe miljonairs bij
Ze zijn nu met z’n drieduizend, de Europese miljonairs,
en ze bezitten samen – hou u vast – de fenomenale som van 102 duizend miljard euro,
Honderd-en-tweeduizend-miljard euro aan vermogen dat geblokkeerd wordt door nauwelijks drieduizend mensen

Alles voor de winst, en de winst vóór alles, 
dat is geen maatschappijvisie
dat is een hold-up
een gigantische hold-up van een kleine kliek aandeelhouders, bankiers en speculanten
Neen, het zijn niet alleen de banken, het zijn ook industriële reuzen zoals Electrabel, Volkswagen en Mittal
ik heb Maxime en Julien gezien,
twee broers uit Luik, allebei 26 jaar
net als hun vader, Marco,
werken ze allebei uit de warmwalserij bij ArcelorMittal,
zij staan nu op straat, waarom?

Omdat het bedrijf oud staal maakt?
helemaal niet, het gaat om een moderne productie met gespecialiseerd staal
Omdat het bedrijf te veel belastingen betaalt, zoals alle liberalen zeggen?
ArcelorMittal betaalde vorig jaar in ons land… nul euro belastingen
Ah, dan maakt het bedrijft geen winst misschien?
Toch wel, in Luik wordt meer dan 1,3 miljard euro winst vergaard
De mensen staan op straat omdat
omdat de familie Mittal en de grote aandeelhouders
nog meer tweecijferige rendementen eisen

En daarom zeggen wij,
De staat is een speler in dit debat,
de staat is niet neutraal,
ze nationaliseert de verliezen enerzijds, ze privatiseert de winsten anderzijds,
aan de ene kant bespaart ze op alle uitkeringen en organiseert ze een echte jacht op al wie van een uitkering moet rondkomen, aan de andere kant strooit ze met subsidiegeld voor multinationals, die dat rechtstreeks doorstorten naar de aandeelhouders

Wij zitten niet alleen met een economische crisis,
wij zitten ook met een heel grote democratische crisis

Ik heb het al eens verteld,
In de krant stond een grote titel “mismanagement gaf doodsteek aan Dexia”
Mismanagement!
Mijn zonen vroegen mij: papa, wat is dat mis-managment?
Daar heb ik wel even over moeten nadenken
Wat is eigenlijk het verschil tussen misdaad en mismanagment?

Wel, mismanagement een kwestie van omvang:
neem 5 vervallen muffins uit een afvalcontainer,
zoals een man onlangs in België deed,
dat noemt men misdaad en de man kreeg 6 maanden voorwaardelijke celstraf
Maar, wanneer je speculeert met andermans spaargeld ter waarde van 40.000.000.000 muffins (40 miljard euro),
dan heet dat mismanagement, en dan mag je vrijuit gaan
wel dat heeft een naam, dat heet klassenjustitie

En dan spreek ik niet eens over het goddelijk monster, boer Declerk, en wat er met zijn proces is gebeurd…

In ons land mag het goddelijke monster, boer Declerk, jarenlang frauderen,
en zijn dure advocaten mogen het gerecht alle stokken in de wielen steken,
en uiteindelijk mag de belastingbetaler nog eens boete betalen... voor het aanslepend proces

Justitie, media en politieke wereld zijn steeds meer vervreemd van het dagdagelijkse gebeuren
en in Europa laat men de rechtsen ongehinderd roepen: meer daadkracht! Meer sterke leiders! Meer bevoegdheden aan de commissie!
Europa wordt nu al geleid door een oligarchie,
een kleine groep mensen die nergens verkozen is,
en die samen met het IMF in Dublin, in Lissabon en Athene gaat zeggen hoe ze het daar moeten doen:
de pensioenen verlagen tot 350 euro zoals in Griekenland
het minimumloon verlagen tot 420 euro zoals in Portugal
de BTW, dat is een asociale vlaktaks, overal boven de 20 procent
en alle publieke eigendommen verkopen

Ze zeggen nu al voor de vierde keer op rij dat de Europese Top de problemen heeft opgelost
Zolang de politici…
Neen, ik wou eigenlijk zeggen ‘zolang de politici achter de markten blijven aanlopen’, maar dat is fout
Het is veel erger
Ze lopen niet achter de markten aan,
ze zitten op hun knieën, ze verafgoden de markten.
Zij doen alsof de markten een soort oncontroleerbare natuurkrachten zijn, afgoden die je moet kalmeren en bedaren.
Na elke Europese top kijken ze met de ogen vol angst:
hoe zullen de markten reageren?
Hebben we de markten kunnen bedaren?
Gisteren hebben we een heel volk, de Grieken, opgeofferd om de ‘markten’ te bedaren, vandaag offeren we de Italianen of Portugezen op aan deze afgod, en morgen zullen wij aan de beurt zijn.
Maar de honger van deze geldgod zal nooit gestild zijn.
Zolang deze Europese Unie op concurrentie is gebouwd,
zolang de markten en speculanten vrij spel krijgen,
zullen de ongelijkheden van de Euro alleen maar toenemen.
Wij hebben een totaal ander Europa nodig,
een Europa dat gebouwd is op solidariteit en socialisme.

En terwijl zij iedereen tegen elkaar uitspelen
Bulgaren tegen Grieken,
Noord Europa tegen Zuid Europa,
Europeanen tegen Amerikanen
in een moordende concurrentie,
eisen zij meer macht en minder democratie

Maar op het toppunt van hun macht, beste kameraden en vrienden,
zullen zij stoten op een vloedgolf van volksverzet

Zoals ze dat vandaag al doen in Griekenland,
waar de twintigste (!) algemene staking bijna een miljoen mensen op de been bracht
zoals in Portugal, waar vorige week honderdduizenden mensen in alle sectoren het werk hebben neergelegd
zoals in Luik, waar vorige woensdag tienduizend mensen betoogden tegen de plundering van Mittal
en zoals in Wall Street, waar jongeren en ouderen nu al wekenlang de straten hebben ingenomen

Wall Street is niet bezet door actievoerders,
Wall Street is terug ingenomen op de bezetters,
de speculanten en bankiers die jarenlang ongehinderd de hele economie mochten bezetten

Eén ding is zeker:
De komende jaren gaan niet rustig zijn,
wij staan voor spannende tijden,
wij staan slechts aan het prille begin van het volksprotest,
een protest dat de wereld zal doen veranderen

En daarom is de Ronde Tafel van Socialisten zo belangrijk,
wij reiken de hand naar alle verzet, of het nu groot is of klein
Met een ronde tafel, omdat iedereen er een stem heeft,
een tafel van socialisten, omdat wij niet alleen in verzet gaan,
maar ook een alternatief op het kapitalisme aanreiken:
het socialisme

De bijna-slimste-mens zegt dat er geen plaats is voor het socialisme,
en zegt dat Vlaanderen altijd rechts is geweest

Als zij zeggen dat er in Vlaanderen geen plaats is voor socialisten,
dan slaan wij met de vuist op tafel
zijt ge nu werkelijk alles vergeten?
wie heeft de Vooruit hier opgericht?
wie heeft de broden gebakken voor de stakende mijnwerkers in de Borinage?
wie heeft er voor gezorgd dat gij betaald verlof hebt?
en dat gij een sociale zekerheid hebt?
hebben wij dat cadeau gekregen misschien?

In de geschiedenis zijn er twee kanten beste vrienden en kameraden,
de kant van heersers, en de kant van de onderdrukten,
zij, zij willen de hele geschiedenis herschrijven
helemaal herschrijven vanuit de kant van het establishment

Zij spreken over ‘de tradities van Vlaanderen’, 
en dan hebben ze het over die van de papen en edelen die de hielen likten van Margaretha van Parma en in de Raad van Beroerten van hertog Alva zetelden
Wij spreken over die andere tradities
die van Lamme Goedzak en Tijl Uilenspiegel, en van het verzet dat zo meesterlijk beschreven in Het Geuzenboek van Louis-Paul Boon

Zij hebben het over ‘de gehoorzaamheid van de Vlamingen’,
en ze vergeten er dan bij te zeggen aan welk regime 
mensen zoals Staf De Clerq zo onvoorwaardelijk gehoorzaam waren
Wij hebben het over de ongehoorzaamheid tegenover onrecht
Wij spreken over al die kleine mensen die hun leven riskeerden in de strijd tegen de bezetting

Er zijn twee kanten in de geschiedenis,
En hun geschiedenis is de onze niet

Onze geschiedenis is die van de brede socialistische beweging
Wij hebben niet minder socialisme nodig,
wij hebben meer socialisme nodig
Er is nood aan mensen die de dingen durven te benoemen
er is nood aan diegenen die hun hoofd niet buiten voor onrecht
voor allen die zeggen: wij willen een andere wereld,
een wereld die wij ook benoemen, het socialisme

Met de Ronde Tafel van Socialisten
weten we dat er nog veel werk is
wij weten dat het lang gaat duren,
maar “wie aan de bron wil geraken, moet tegen de stroom in durven te gaan”

De Ronde Tafel van Socialisten gaat het niet oplossen
Niemand gaat het oplossen in jullie plaats
Wij kunnen het alleen maar samen oplossen
Socialisme moet niet worden uitbesteed
Jullie zijn het socialisme
Jullie zijn de Ronde Tafel van Socialisten
werk met ons mee
er is nog heel veel plaats aan onze tafel

Dank u

Eid Mubarak!

Aan onze (culturele) moslim -kameraden en -vrienden die het Offerfeest vieren, een zeer gelukkigen!

Voor deze gelegenheid een interreligieus lied, de tekst komt uit een vroeg 15de eeuwse vertaling door Daniel ben Judah van Maimonides (een 12de eeuwe joods filosoof die woonde en werkte in het Arabisch-talige Spanje). De melodie is een 18de eeuwse herwerking van een traditionele Hebreeuwse hymne.



Voor de meezingers onder ons:

The God of Abraham praise, who reigns enthroned above;
Ancient of everlasting days, and God of Love;
Jehovah, great I AM! by earth and Heav’n confessed;
I bow and bless the sacred Name forever blessed.

The God of Abraham praise, at Whose supreme command
From earth I rise—and seek the joys at His right hand;
I all on earth forsake, its wisdom, fame, and power;
And Him my only Portion make, my Shield and Tower.

The God of Abraham praise, whose all sufficient grace
Shall guide me all my happy days, in all my ways.
He calls a worm His friend, He calls Himself my God!
And He shall save me to the end, thro’ Jesus’ blood.

He by Himself has sworn; I on His oath depend,
I shall, on eagle wings upborne, to Heav’n ascend.
I shall behold His face; I shall His power adore,
And sing the wonders of His grace forevermore.

Tho’ nature’s strength decay, and earth and hell withstand,
To Canaan’s bounds I urge my way, at His command.
The wat’ry deep I pass, with Jesus in my view;
And thro’ the howling wilderness my way pursue.

The goodly land I see, with peace and plenty bless’d;
A land of sacred liberty, and endless rest.
There milk and honey flow, and oil and wine abound,
And trees of life forever grow with mercy crowned.

There dwells the Lord our King, the Lord our righteousness,
Triumphant o’er the world and sin, the Prince of peace;
On Sion’s sacred height His kingdom still maintains,
And glorious with His saints in light forever reigns.

He keeps His own secure, He guards them by His side,
Arrays in garments, white and pure, His spotless bride:
With streams of sacred bliss, with groves of living joys—
With all the fruits of Paradise, He still supplies.

Before the great Three-One they all exulting stand;
And tell the wonders He hath done, through all their land:
The list’ning spheres attend, and swell the growing fame;
And sing, in songs which never end, the wondrous Name.

The God Who reigns on high the great archangels sing,
And “Holy, holy, holy!” cry, “Almighty King!
Who was, and is, the same, and evermore shall be:
Jehovah—Father—great I AM, we worship Thee!”

Before the Savior’s face the ransomed nations bow;
O’erwhelmed at His almighty grace, forever new:
He shows His prints of love—they kindle to a flame!
And sound thro’ all the worlds above the slaughtered Lamb.

The whole triumphant host give thanks to God on high;
“Hail, Father, Son, and Holy Ghost,” they ever cry.
Hail, Abraham’s God, and mine! (I join the heav’nly lays,)
All might and majesty are Thine, and endless praise.

voorstellen om uit het slop te geraken

Kameraden en vrienden,

om uit de crisis te geraken moeten we bezuinigen, besparen en langer werken. En vooral niet vast blijven hangen aan achterhaalde zaken zoals sociale zekerheid en pensioenrechten.

Dit krijgen we dagelijks op onze boterham, een hoop neoliberale dogmatiek. Het ACV en ABVV hebben een gemeenschappelijk 13-puntenplatform om uit de crisis te geraken.

Blinde herstructureringen, delocalisaties en massale ontslagen komen bovenop de gevolgen van de financiële crisis, die schade blijft aanrichten. Voor het ABVV en het ACV moet het Belgisch overheidstekort geleidelijk weggewerkt worden in het licht van de groeivooruitzichten, zodat de factuur niet naar de toekomstige generaties doorgeschoven wordt.
Bovendien weigeren wij dat de ontsporingen van het neoliberalisme nogmaals betaald worden door de werknemers en de sociaal gerechtigden want zij zijn het slachtoffer van een crisis die veroorzaakt werd door onverantwoord winstbejag. Wij zeggen dan ook neen tegen BLINDE BEZUINIGINGEN voor de werknemers en de sociaal gerechtigden. Omdat blind bezuinigen een deel van het probleem is, maar niet de oplossing ervan.
Bovendien vinden de vakbonden dat de oplossing voor het wegwerken van het overheidstekort gezocht moet worden in nieuwe inkomsten, eerder dan in het verlagen van de overheidsuitgaven.

ACV en ABVV eisen dan ook, in de eerste plaats in België, maar ook in Europa:

1. Kwaliteitsvolle jobs als resultaat van duurzame groei en een echte economische relance. Dit vereist een gecoördineerd beleid op Europees vlak.

2. Het behoud van de automatische indexering van alle lonen en sociale uitkeringen in België. Niet de index is het probleem, maar wel de hoge prijzen (energie, voedingsprijzen…).

3. Lonen en sociale uitkeringen als economische schokdempers die de koopkracht van de werknemers - de motor van onze economie en werkgelegenheid - op peil houden.

4. Het behoud van onze brugpensioenregelingen (die de gemeenschap minder kosten dan de werkloosheidsuitkeringen) en responsabilisering van de werkgevers die oudere werknemers blijven ontslaan.

5. Het behoud van tijdskrediet als instrument om een evenwicht te zoeken tussen werk en privéleven en als middel om extra jobs te creëren.

6. Het behoud van de huidige werkloosheidsuitkeringen, met inbegrip van de bestaande degressiviteit , als middel om inkomensverlies bij ontslag te verzachten.

7. De verplichting voor de werkgevers om alle werknemers die beschikbaar zijn (jongeren, niet-Europeanen, (zwangere) vrouwen, laag- of kortgeschoolde werknemers) een kans te geven op een job. Ook oudere werknemers die nog kunnen werken verdienen een kans.

8. Sterkere openbare diensten als onontbeerlijk instrument van herverdeling van de rijkdom. Dit betekent het behoud en zelfs de verbetering van het huidige aanbod. Dit valt niet te rijmen met stappen naar verdere privatisering .

9. Een doeltreffende en transparante regulering van de financiële sector, en de opheffing van het bankgeheim.

10. Een rechtvaardige fiscaliteit waarbij elke beroepsgroep op een correcte wijze en volgens draagkracht bijdraagt. Ook de financiële inkomens moeten correct belast worden (incl. meerwaarden). Vandaag betalen ondernemingen uiteindelijk slechts 11,8%. Dit is het resultaat van allerhande aftrekposten en vooral de notionele intrestaftrek. Deze laatste is al goed voor meer dan 5 miljard euro per jaar. Er moet gestopt worden met fiscale cadeaus aan de ondernemingen die geen werkgelegenheid of nieuwe investeringen creëren en dus moet de huidige notionele intrestaftrek weg.

11. We willen een taks op de financiële transacties , zoals voorgesteld door Europa, en een daadwerkelijke strijd tegen fiscale fraude.

12. De uitgifte van euro-obligaties om de aanvallen van de speculanten af te weren en de lidstaten toe te laten een economie in dienst van de werknemers aan te zwengelen door terugbetaling van hun leningen tegen correcte intrestvoeten.

13. Meer globaal, een Staatshervorming en een regeerprogramma die de solidariteit tussen mensen in stand houden en geen concurrentie tussen de werknemers invoeren.
Een beleid dat ongelijkheid organiseert tussen burgers en tussen inkomens leidt onvermijdelijk tot onrechtvaardigheid.

We willen geen samenleving waar enkel de sterksten kansen krijgen en waar de zwaksten een zeer groot risico op armoede lopen. België scoorde op die terreinen tot nu toe redelijk. We willen niet dat dit door een anti-sociaal beleid op het spel wordt gezet.

Petitie: Armoede is Geen Kinderspel

Overal ter wereld zijn kinderen de eerste slachtoffers van armoede. In België is dat niet anders: 1 op 5 kinderen groeit op in armoede. Dat is alarmerend, want armoede raakt kinderen in alle aspecten van hun leven. Een paar jaar in armoede leven, in een onveilige woning, met een zwakke gezondheid, uitgesloten van sociale contacten en met beperkte onderwijskansen, is lang voor een kind en laat blijvend littekens na. Een kinderleven in armoede is bovendien de ‘ideale springplank’ naar een volwassen leven in armoede.


Kameraden en vrienden, in het bijzonder wil ik volgende petitie aanbevelen. Welzijnszorg geeft niet alleen steun, ze geeft ook de broodnodige porren aan onze politici.
Armoede is een schande, Armoede is een van de rijkste landen is schandalig, hemeltergend en misdadig.
Geef dus jouw steun aan Welzijnszorg.

een leefbaar inkomen dat rekening houdt met de grootte van elk gezin


Wij vragen dat de uitkeringen afhankelijk worden van de gezinssamenstelling, zodat elk gezin minimaal een inkomen heeft dat beantwoordt aan de budgetstandaard (= een berekening van wat je minimaal nodig hebt om menswaardig te kunnen deelnemen aan deze samenleving).

De uitkeringen en vervangingsinkomens in België worden niet berekend op de gezinsgrootte. Een uitkering voor een gezinshoofd mag niet dezelfde zijn wanneer er in het gezin één kind of vier kinderen leven. De kinderbijslag of de verhoogde kinderbijslag dekt evenmin de kosten voor het opvoeden van kinderen. Door de gezinssamenstelling belandt men zo in steeds diepere armoede. Dit is onaanvaardbaar.

een laagdrempelige ontmoetingsplaats en aanspreekpunt voor opvoedingsvragen in elke gemeente

Elke gemeente moet in haar sociaal beleid een laagdrempelig aanspreekpunt voor opvoedingsvragen voorzien: laagdrempelig, goed bereikbaar en in een vertrouwde omgeving waar mensen uit kansengroepen elkaar kunnen ontmoeten. Samen met alle betrokken partijen in de gemeente en organisaties van mensen in armoede moet er gezocht worden naar de beste locatie. Bij het aanspreekpunt moeten mensen terecht kunnen voor hun opvoedingsvraag. Deze krijgt een duidelijk antwoord waarbij de minst ingrijpende oplossing steeds voorrang krijgt.

De Vlaamse overheid moet hiervoor de nodige ondersteuning aanbieden aan de lokale besturen.

een lessenpakket over armoede in alle lerarenopleidingen

We vragen dat er in de lerarenopleidingen een module opgenomen wordt over (kans)armoede. Hierin moet de binnenkant en buitenkant van armoede onder de aandacht gebracht worden van de studenten. Weten wat armoede betekent in het dagelijks leven van kinderen, jongeren en hun ouders is essentieel om hiermee te kunnen omgaan en er rekening mee te houden op school. Deze module moet bestaan uit een combinatie van theorie en praktijkervaring. Het onderwijs moet ook voor kinderen en jongeren in armoede een hefboom zijn naar een goede toekomst. Essentieel is de kennis van de leefwereld van mensen in armoede.

een toegankelijk vrijetijdsaanbod voor kinderen en jongeren in armoede

Alle kinderen en jongeren moeten kunnen deelnemen aan een vrijetijdsaanbod waar ze zich in thuis voelen. Daarvoor moet er:

voldoende openbare ruimte op maat van verschillende leeftijden beschikbaar zijn om te spelen en jong te zijn;
binnen het georganiseerde aanbod voor kinderen en jongeren voortdurend gewerkt worden om drempels te slopen;
een verbreding van het aanbod komen, zodat kinderen en jongeren de mogelijkheid hebben om zich aan te sluiten bij een groep waar ze zich thuis voelen, zonder dat het bestaan van deze groep in twijfel wordt getrokken of als tijdelijke tussenstap beschouwd wordt.

Teken de Petitie, Geef een Hand, of bestel een massa campagnemateriaal op ArmoedeisGeenKinderspel.be

Wie zijn Wij?

Vandaag brengen we de onvolprezen Maarten van Rossum over 'de Nederlander'.



Zoals steeds merk je gelijkenissen met ons Belgenland en de daarbinnen rage van het 'Vlaming-zijn'.

Uiteraard kunnen we heel wat bedenkingen maken, rond armoede, dalende koopkracht, stijgend racisme en ga maar door, maar bon.

Allerzielen

Vandaag vieren de (culturele) katholieken Allerzielen. De dag om de doden te herkennen.



Speciaal voor de gelegenheid wat (licht deprimerende) muziek:

Allerheiligen

Vandaag, kameraden en vrienden, vieren de (culturele) katholieken Allerheiligen. Een wettelijke feestdag, een feest dat samen lijkt gesmolten met Allerzielen, waarop Belgen schijnbaar met z'en allen naar het kerkhof trekken om vrienden en familieleden op te zoeken.